Ο καρκίνος της ουροδόχου κύστης είναι δεύετερος σε συχνότητα καρκίνος του ουροποιητικού συστήματος, μετά τον καρκίνο του προστάτη.

Στους άντρες, η ανάπτυξη είναι 4 φορές συχνότερη από ό,τι στις γυναίκες. Μετά την δεκαετία του 80 παρατηρείται, μια αύξηση και στις γυναίκες. Η χειραφέτηση των γυναικών, το κάπνισμα και η είσοδος επαγγελματικά στον χώρο της βιομηχανίας συνέβαλλε προς αυτήν την κατεύθυνση.

Οι καπνιστές παρουσιάζουν μεγαλύτερη πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου στην κύστη σε σύγκριση με τους μη καπνιστές. Επιπλέον, εμφανίζουν μεγαλύτερο κίνδυνο υποτροπών. H πιο συχνή μορφή εμφάνισης του καρκίνου της κύστεως είναι η θηλώδης μορφή.

ΑΙΤΙΕΣ

Σαφής αιτιολογία για την ανάπτυξη καρκίνου της ουροδόχου κύστης δεν υπάρχει. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιοι παράγοντες κινδύνου που αυξάνουν τις πιθανότητες εμφάνισής του:

  • Ηλικία. Με την αύξηση της ηλικίας αυξάνεται η πιθανότητα εμφάνισης
  • Κάπνισμα. Το κάπνισμα είναι η μόνη αποδεδειγμένη αιτία για τον καρκίνο της κύστεως. Παίζει τόσο σημαντικό ρόλο αφού ευθύνεται περισσότερο για έναν καρκίνο στην ουροδόχο κύστη παρά για τον καρκίνο του πνεύμονα.
  • Περιβαλλοντικοί-επαγγελματικοί παράγοντες. Έκθεση σε χημικές ουσίες στον χώρο εργασίας.
  • Φάρμακα. Η χημειοθεραπεία με φάρμακα, όπως η κυκλοφωσφαμίδη.
  • Ακτινοβολία. Η ακτινοβολία στην πύελο για τη θεραπεία του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας ή καρκίνου του προστάτη αδένα
  • Ξένα σώματα στην ουροδόχο κύστη. Ασθενείς με μόνιμο ουροκαθετήρα και ασθενείς με λιθίαση της κύστεως ανήκουν στις επικίνδυνες ομάδες.
  • Ουρολοιμώξεις. Οι χρόνιες κυστίτιδες αποτελούν αίτιο καρκινογένεσης.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

  • Αιματουρία
  • Δυσουρία (επώδυνη ούρηση).
  • Συχνουρία.
  • Επιτακτική ούρηση.
  • Πόνος στην κοιλιά.
  • Αδυναμία-καταβολή.
  • Απώλεια βάρους.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ

Οι εξετάσεις για την διάγνωση είναι:

  1. Γενική εξέταση ούρων και καλλιέργεια ούρων.
  2. Υπερηχογράφημα ουροποιητικού συστήματος (νεφρών – ουροδόχου κύστεως – προστάτη αδένα).
  3. Κυστεοσκόπηση – προτιμάται η ανώδυνη, εύκαμπτη κυστεοσκόπηση.

 

Για περαιτέρω έλεγχο:

    1. Κυτταρολογική εξέταση ούρων: συλλέγονται για τρεις συνεχόμενες ημέρες τα δεύτερα πρωινά ούρα και ελέγχεται η πιθανότητα ύπαρξης καρκινικών κυττάρων.
    2. Ενδοφλέβια ουρογραφία (πυελογραφία) – τείνει να εγκαταλειφθεί στις μέρες μας γιατί έχει σχεδόν αντικατασταθεί από την αξονική ουρογραφία.
    3. Αξονική τομογραφία άνω-κάτω κοιλίας και οπισθοπεριτοναικού χώρου.
    4. Βιοψία ουροδόχου κύστεως (συνήθως λαμβάνεται υλικό κατά την κυστεοσκόπηση όταν δεν είναι ξεκάθαρη η εικόνα)

 

Ο καρκίνος της ουροδόχου κύστης διαχωρίζεται σε δύο μεγάλες κατηγορίες, η αντιμετώπιση των οποίων είναι εντελώς διαφορετική.

  1. Επιφανειακός καρκίνος της κύστης.

Σε αυτήν τη μορφή, ο καρκίνος περιορίζεται στο επιφανειακό στρώμα του τοιχώματος της κύστης (στον βλεννογόνο). Αποτελεί την πιο συχνή μορφή κατά τη διάγνωση. Αναφέρονται και ως “θηλώματα” . Ακόμη και μετά τη χειρουργική αφαίρεση, υπάρχει η τάση να επανεμφανίζονται νέες βλάβες πολύ συχνά (συχνές υποτροπές). Για τον λόγο αυτό, η παρακολούθηση με κυστεοσκόπηση σε τακτά χρονικά διαστήματα είναι εφόρου ζωής.

2 . Διηθητικός καρκίνος της κύστης.

Είναι η πιο επικίνδυνη μορφή. Ο καρκίνος έχει προχωρήσει σε βαθύτερο στρώμα, διηθεί τον μυϊκό χιτώνα της ουροδόχου κύστης. Απαιτεί ριζική αντιμετώπιση.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

  1. Θεραπεία επιφανειακού καρκίνου.

Α. Η θεραπεία των επιφανειακών όγκων γίνεται με χειρουργική αφαίρεση μέσω της ουρήθρας.

Β. Συνήθως, απαιτείται συμπληρωματική αντιμετώπιση με ενδοκυστικές εγχύσεις μετά την επέμβαση.

  1. Θεραπεία διηθητικού καρκίνου

Η θεραπεία του διηθητικού καρκίνου είναι καθαρά χειρουργική. Η Ριζική κυστεκτομή είναι η επέμβαση που διενεργείται. Περιλαμβάνει την αφαίρεση της ουροδόχου κύστεως, του προστάτη αδένα με τις σπερματοδόχους κύστεις στον άντρα, ενώ στις γυναίκες γίνεται αφαίρεση της μήτρας, των εξαρτημάτων και τμήματος του κόλπου.

ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

Είναι απαραίτητη και επιβάλλεται σε μεταστατική νόσο.

ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑ

Αποτελεί μία εναλλακτική επιλογή, κυρίως, σε μεγαλύτερες ηλικίες αλλά όχι ισοδύναμη της ριζικής κυστεκτομής, η οποία αποτελεί την πρώτη θεραπευτική επιλογή.